دمشق چون صدف و، گوهر است این بانو            تـمـام دلـخـوشیِ اکـبـر است این بانـو

پیـمبری به صبـوری و حـلم اگر باشد            خـدا گواست که پیغـمبر است این بانو

زبان الکن ما عاجز است از وصفـش            چه خوانمش؟ نوۀ حیدر است این بانو

حسین کشتی عشق است و خوب می‌دانیم            برای کـشـتی او لـنگـر است این بـانو

بدون خطبه هم او کوفه را به هم بزند‌            چرا که فاتح صد خـیبر است این بانو

دوباره دست به سینه، به سمت گنبد او            سلام هر شب هر نوکر است این بانو

کـتاب زنـدگی او سـه آیه داشت فـقـط            شـبیه مـادرمان، کـوثـر است این بانو